Zo ook vanavond in de kerk. Zomaar een los (bij)zinnetje in de preek riep een opmerking van mijn moeder in herinnering. Van lang geleden, uit de tijd dat ik in de kerk niet meezong... Hoe mooi ze Psalm 27 (vers 7, berijmd) altijd vond...
Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed gebleven>?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.
Ik las deze psalm nog eens na... Met andere ogen... Wat een troost!
Published with Blogger-droid v1.7.4