Weer uitstel...

Een uur van Maartensdijk naar Rotterdam. Een uur van Rotterdam naar Leiden. Een half uur wachten. Een gesprek van een minuut of tien... En toen weer terug van Leiden, via Rotterdam naar Maartensdijk. Dat is zo ongeveer de samenvatting van deze middag.

De tien minuten waren overigens wel positief en nuttig. De plastisch chirurg van het LUMC was erg tevreden over het resultaat van mijn afvallen. Aangezien het afvallen nog niet stilstaat was zijn advies om voorlopig nog door te gaan. Hoe minder gewicht, hoe groter de kansen op succes.

Er is wel alvast gemeten welke tissue expanders (zie eerdere blog dd. 10 juli 2010) nodig zijn. Er hoeft gelukkig geen speciaal model gemaakt te worden. Vijf exemplaren van een standaardmaat zijn voldoende.

Verder is globaal doorgesproken hoe het verder zou kunnen gaan. Er zitten daar nog wel wat onzekere dingen in. Zo kunnen ze er tijdens het plaatsen van de tissue expanders achter komen dat er wellicht minder voldoende zijn. Door het afvallen is er nu al wat "ruimte" ontstaan... Dat zou dan meevallen en de tijd dat ik ermee bezig ben bekorten. Realiteit is echter ook dat het kan gebeuren dat de reconstructie niet in één keer lukt. Dan zullen ze daar twee operaties voor nodig hebben.

Verder zijn er nog wat details besproken, die ik niet zo geschikt vind voor deze blog. In ieder geval kan er veel besproken worden in slechts 10 minuten.

Al met al waag ik me maar niet meer aan een planning. Afspraak is dat ik contact opneem met het LUMC als ik op het streefgewicht van de artsen ben: onder de 100 kg. Nog even doorzetten dus. Gelukkig kan ik het overgeven en ben ik er rustig onder en gemotiveerd om verder te gaan. De gesprekken in het IJsselland en in Leiden hebben daar zeker aan bijgedragen. Maar vooral: ere Wie de ere toekomt! Gods trouw is groot!